Hujan pagi di tangah Padang mambari nuansa nan mabuek hati taduah dalam rusuah. Dekecekan rinai indak pula, labek indak juo. Anak hujan jatuah di ateh atok bantuak ratok hati nan tak kunjuang antok.
Suasana duka masih manyungkuik di rumah tuo papa Yanti. Ba-a kaindak. Sarumpun-rumpun urang tu barangkek salamonyo. Kini di rumah tuo nan ba cat biru mudo tu lah bakumpua Uwo Ucup, Izal Rabik, One Zusbar, Uwan Unuih jo Ustad Zubir.
Rapek ka patang lah mamutuihkan bahaso pagi ko urang ko ka barangkek ka rumah sakik manjanguak Yanti sakaligus mambari kaba ka Yanti bahaso Didit, papanyo, sarato sepupu jo anak kamanakannyo lah mandahului kito sadonyo.
Uwo Ucup lah mahangek an oto Kijang Super tahun 94. Oto ko pambarian papa Yanti. Uwo sapupu dek papa Yanti. Amak Uwo Ucup jo amak papa Yanti baradiak kakak kontan. “Lah barasok kanalpot oto Uwo mah,” kecek Zal Rabik katikok Uwo magas-gas bunyi oto e tu.
“Dek kanai ambun mah,” jawek Uwo Ucup.
“Lai aman oto Uwo ko ko?” solo Uwan Unuih.
“Ka Jambi nyo hanta an wak ko mah, jan ngecek lo lai…hehehehehe,” sengeang galak Uwo.
“Lah, kan indak adoh nan ka awak tunggu lai. Barangkek wak molah,” kecek Ustad Zubir ka urang-urang ko.
Kursi lakang oto Uwo Ucup ko lah dibongka. Sabaris tingga bangku di lakang lai. Katikok Izal rabik lah duduak di mungko, nyo katokan dek One Zusnar,”Zal, wa-ang di lakang se lah duduak. Bia One nan di mungko.”
“Aden pamaniang Ne,” jawek Zal Rabik.
“Wa-ang banyak bana aka ang mah. Ka rumah sakik, paniang lo gai. Dakek nyeh!” kecek One Zusnar.
“Aden jauh dakek paniang Ne,” kato Izal. Tapaso One manuruik se lai. Ustad Zubir di tangah duduaknyo. Sabalah kidanyo Uwan Unuih. Sabalah suoknyo One Zusbar.
Uwan Unuih, indak paruik se nan balabih doh, jo badan-badan e sabana sadorom gadangnyo. Kalau bajalan mahenggak-henggak. One Zusnar, mirip jo Uwan Unuih, bapacu-paca gadang badannyo.
Saketek bedanyo, Uwan Unuih ko gadang ka ateh jo ka muko, tempuih di balakang. One Zusnar, sagalo gadang. Katidiang e bantuak boncengan sapeda unto. Ustad Zubir, badan karempeang tapi tonjang.
Lah sapuluah tahun manduda tagang. Bini e mati dek gara-gara tampa malapari. Anak tak adoh. Kini lalok di Musajik Nurul Islam Gunuangpangilun. Salain jadi imam, ustad marangkap jadi garin. Baitu pulo jo One Zusnar. Lah lamo marando. Anak surang. Baru luluih catam tantara tahun ka patang.
Iyo bana jauh raso e dek Ustad Zubir jarak antaro Gunuangpangilun ka rumah sakik RSUP Dr M Djamil. Jauh ba-a nan kaindak. Raso-raso e dek Ustad Zubir, inyo sapantun jo bika. Bedanyo, kalua bika, di ateh api di bawah api.
Ustad Zubir indak baitu, di kida gapuak di suok gapuak, nan badan awak raso ka ramuak bantuak karupuak. Tapi Ustad Zubir, indak mangaluah. Inyo nikmati se parjalanan di hujan pagi tu.
“Maaf yo ustad, kok sampik tampek duduak, hati se wak palapang,” kecek One Zusnar sambia mamesong duduak e ka arah ustad. Raso kanai toncik badan kicik ustad dibueknyo. Ustad tak manjawek. Nyo hanok. Dalam hati nyo mangucap jo bazikir.
Tak lamo sudah tu, urang ko tibo di RSUP Dr M Djamil. Lansuang malucuih ka ruang tampek Yanti dirawat. Di ruang tu, lah adoh se surang laki-laki. Badan badagok. Kulik kuniang. Bantuak rang barat. Sia tu? Perhatian bana bantuaknyo ka Yanti. (basambuang)