Amuk dado nan tiado tatahankan, bagamuruah dalam raso. Antah birahi antah rindu nan indak tatahankan, nan jaleh Yanti jo Rundi lah marago dalam jiwa. Indak adoh lai batehnyo. Yanti mamajamkan mato, bibianyo lambek-lambek disantuah Rundi jo panuah keharuan.
Lamo. Kalau diituang durasi, lamo. Sampai pado akhianyo, Yanti mambukak mato. ”Rundi, ijan tinggakan Yanti,” aia matonyo jatuah.
Rundi langsuang mamaluak Yanti dalam rangkuhan panuah kasiah. Sudah tu, oto dinyalakannyo. Inyo malaju. Manuju Kota Padang.
Saat itulah Rundi bakato; ”Yanti, sajak dulu hinggo kini, indak pernah Yanti Rundi lupokan…”
Yanti manyampaikan ka Rundi bahaso wakatu inyo pindah ka Banduang, inyo adoh mangirim surek ka salah surang kawan. Dalam surek tu dicatatkan alamaik rumah Yanti nan di Bandung.
”Tahu ndak Rundi, mulai hari partamo tingga di Banduang, hinggo babulan-bulan lamonyo Yanti manunggu surek Rundi. Alah Yanti cubo babarapo kali manulih surek, tapi surek tu babaliak ka Banduang jo catatan alamat nan dituju tak ditamui,” kato Yanti.
”Yanti, Rundi lai bausaho mancari alamaik Yanti ka kawan-kawan. Tapi indak ciek juo nan tahu doh!”
”Adoh Yanti maagiah tahu alamaik Yanti ka kawan awak, ndak salah anak kelas 3/1. Nan putih-putih tu urangnyo ha?” kato yanti maingek-ingek namo kawannyo.
”Oh yo, si Puti namonyo tu!” sahuik Rundi.
Yanti salah juo, manga mambari tahu alamaik ka si Puti. Jaleh si Puti ko tagilo-gilo ka Rundi. Bahkan wakatu SMA, acok Rundi dicari Puti sampai ka rumahnyo.
”Iyo, Yanti salah mambari alamaik ka Puti. Yanti tahu kok, Puti suko ka Rundi!”
”Alah jaleh Yanti tahu inyi suko ka Rundi, manga ka inyo pulo dikasih tahu!”
”Itulah bodohnyo Yanti!”
Urang nan sadang dimabuak cinto ko bacarito soal maso-maso lamo. Maso maso remaja nan indah. Maso-maso Rundi mangawani Yanti mambali majalah Hai. Atau, pai makan bakso ka Balakangbalok. Sudah tu main-main sapulang sikolah ka pasa lereang. Main ka pasa ateh.
Kalau ndak tu pai bajalan-jalan ka Ngarai. Kadang-kadang urang nan baduo ko pai raun-raun paniang gai hinggo ka Payakumbuah. Naik oto bus. Pulang lah jam limo se hari. Yanti kanai berang tibo di rumah. Alasan, pai baraja kalompok ka rumah kawan.
Pernah pulo saat Rundi maapeli Yanti di malam minggu, eee adoh pulo anak SMP lain bakunjuang ka rumah Yanti. Namonyo si Bob. Ibob gagah. Anak urang kayo. Bob sangaik tagilo-gilo ka Yanti.
Baitu inyo tahu Yanti pacar Rundi, pernah suatu kali si Bob mambayia pareman untuak mandaram Rundi. Tapi untuang sajo, pareman suruahan si Bob tu adolah anak bako tibonyo dek Rundi.
”Kalau diingek-ingek, banyak lucunyo kisah awak tu yo Rundi!” kato Yanti sambia basanda ka bahu Rundi nan sadang mambaok oto.
Tibo-tibo talepon Rundi badariang.
Di layar HP tatulih namo: ”Ijah Mamanya Anak-anak.”
Sakali. Duo kali. Pas katigo kali, talepon badariang, Yanti bakato: ”Angkeklah. Bagaimanapun juo, inyo urang rumah Rundi. Ijah tu ibu dari anak-anak Rundi!”
Sabananyo Rundi rishi mahangkek talepon Ijah di dakek Yanti.
”Jaweklah se lah…indak ba-a ba-a bagai doh….!”
Katikok Rundi ka mahangkek, talepon tu alah taputuih….
Indak lamo sudah tu, talepon dari Ijah badariang baliak! (Basambuang)